De stage van Mahmoud Ibrahim
Het begin van het traject
Mahmouds kennismakingsstage in een verzorgingshuis
Met een brede armzwaai nodigt Mahmoud Ibrahim zijn bezoeker een huiskamer van zorgcentrum Glana in Geleen binnen. Hij loopt naar een man in een rolstoel, slaat een arm om hem heen en zegt: weet je nog wel dat we straks samen gaan wandelen? Het duurt even, dan kijkt de man op en een brede glimlach trekt zijn gezicht open.
Mahmoud is hier duidelijk in zijn element. In Syrië had hij een eigen fysiotherapiepraktijk en werkte als fysiotherapeut in een ziekenhuis.

Had daar ook te maken met ouderen. Maar niet met zovelen bij elkaar als hier bij Glana, waar hij een zesdaagse kennismakingsstage loopt in het kader van de door ‘In de Zorg – Uit de Zorgen’ ingerichte opleiding tot Helpende Zorg en Welzijn.

Eerste lichting
Mahmoud is een van de 22 statushouders (m/v) die in september 2019 begonnen aan hun door ‘In de Zorg - Uit de Zorgen’ opgezet opleidingstraject. De stage was al in juni en mede bedoeld om te beoordelen of er een match is tussen de kandidaat en de zorg.

Mahmoud kwam vijf jaar geleden in Nederland aan en heeft na zijn inburgering een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd gekregen.

Hij deed vrijwilligerswerk bij Vivantes waar hij een groep ouderen begeleidde bij bewegingsoefeningen. “Mooi om te doen, maar ik wilde heel graag echt aan het werk.” Bij Leeuwenborgh volgde hij nog een cursus Nederlands toen hij aan het traject van ‘In de Zorg – Uit de zorgen’ begon.

“Ik zou het mooi vinden als ik in Nederland weer in het ziekenhuis zou kunnen werken,” zegt Mahmoud. “Maar ik vind het prima om met dit werk te beginnen, ik zie het als een opstap naar een vervolg. Ik heb geprobeerd om in andere sectoren werk te vinden, maar dat lukte niet.

In de bouw bleek dat ik het niet redde omdat ik er geen ervaring mee had. Ik heb aan mijn contactpersoon bij de gemeente gevraagd of er niets te vinden was dat beter bij mijn achtergrond en opleiding past en zo kwamen we uiteindelijk bij dit project terecht.

Ik ben naar een infobijeenkomst geweest waar werd uitgelegd wat we ervan konden verwachten en daar werd ik nog enthousiaster dan ik al was.”

Per se de zorg in
Ik wilde per se de zorg in, het niveau maakte me niet uit, als het maar zorg was. Het niveau is eigenlijk te laag voor mij, maar het is een heel belangrijke stap op weg naar mijn doel.

Het is een begin en zo kan ik misschien verder groeien en uiteindelijk weer mijn vak als fysiotherapeut uitoefenen. Maar dat is een lange weg, dat realiseer ik me.

Misschien kan ik doorstromen naar mbo niveau 4 en werkbegeleider worden, dat zou me heel goed liggen. Ik heb natuurlijk wel de nodige ervaring en achtergrond, dus ik denk dat het me wel gaat lukken.
Het traject begon met de zesdaagse stage om kennis te maken met het werk van een helpende. “Dat beviel me goed. Ik werd goed begeleid en kwam alles tegen wat als helpende van je wordt verwacht. Ik heb buiten gewandeld met bewoners, in de keuken gewerkt, verjaardagen meegevierd, veel gepraat ook. En assisteren bij het aantrekken van steunkousen, zwachtelen, dat soort dingen.

Eigenlijk allemaal best gewoon voor mij, in Syrië kwam ik in de ziekenhuizen ook veel in contact met ouderen, daarom vond ik de praktijk hier niet zo moeilijk. De begeleiding deed eerst voor wat er moest gebeuren en daarna deed ik het zelf, alleen of met iemand erbij.

Elke dag had ik een andere begeleider bij wie ik terecht kon met mijn vragen. Hoe werkt dit? Wat moet ik hier doen? Hoe moet ik met deze persoon omgaan? Ik kreeg overal uitleg over en dat vind ik ook het leukste; ik wil overal kennis van nemen.”
“Karel was een cliënt die dacht dat ik hem pijn deed, de eerste keer dat ik hem hielp. Ik vroeg hoe dat kwam. Zo zijn we gaan praten en kwam ik erachter dat er niets aan de hand was. Niet veel later waren we vrienden. En nu wil hij graag buiten met me wandelen. Hij moest even wennen, maar toen was alles goed.”
“Een heel geschikte man”
Een van zijn begeleiders, zelf nog leerling, is ook enthousiast over zijn toekomstige collega in de zorg: “Normaal is hij aan een gediplomeerde medewerker gekoppeld, dit is de eerste dag dat ik met hem samenwerk en tot nu toe heeft hij gewoon zijn ding gedaan, zal ik maar zeggen.

Voor mij was het hetzelfde als wanneer er een andere leerling meeloopt. Hij vraagt gewoon als hij iets niet weet of begrijpt. Als ik het niet kan uitleggen loopt er altijd wel iemand in de buurt die dat wel kan.

We hebben een heel open cultuur hier. Mahmoud is in mijn ogen een heel geschikte man. Hij loopt overal mee en is nergens bang voor.

Op deze afdeling kom je best veel problematiek tegen, dus je leert veel. Maar het belangrijkste wat een stagiaire hier leert is communicatie.

Met cliënten en met collega’s. Zorgen dat je collega’s weten waar je uithangt en wat je gedaan hebt bij de cliënten. Als leerling moet je altijd overleggen als je gaat handelen, dat moet een tweede natuur zijn.”
Enthousiast
Het zal geen verrassing zijn dat Mahmoud enthousiast is over zijn eerste ervaringen in het project. “Het waren lieve mensen en ik ben goed opgevangen.

De omgang met cliënten ging me goed af; we praatten veel en lachten veel; eigenlijk zoals ik het in Syrië ook deed. Soms ging het over hun problemen, soms gewoon over dagelijkse dingen.

Het gaat erom dat je vertrouwen kweekt en dat is wel gelukt. Het bevalt me prima hier; ik heb zin om de echte opleiding te beginnen; de vaktaal leren en dan beginnen met praktijk en theorie, maar dat komt goed.

Eigenlijk was alles mooi en leuk hier en ik ben tevreden.”

Share by: