NL Story -Verbeteren RvdA ZL

Romy van den Akker nieuwe projectcoördinator IDZ-UDZ bij Zuyderland:

“Ik ben altijd op zoek naar hoe het beter kan”

Al bij de start van het project eind 2018 schoof Romy van de Akker als vrijwilliger aan bij het internationale projectteam. Ze hoopte er later ook haar stage van te kunnen maken in het kader van haar master Healthcare Policy, Innovation and Management aan de Universiteit van Maastricht.


Dat ging uiteindelijk door omstandigheden niet door, maar toen ze anderhalf jaar later de vacature van projectcoördinator bij Zuyderland voorbij zag komen was het contact gauw gelegd en afgelopen juni nam ze het stokje over van Lieke Stevens-Leenders.

Affiniteit en zakelijke benadering


Romy: “Ik heb altijd al iets gehad met groepen waarvan ik het idee heb dat ze maatschappelijk en qua gezondheid een beetje op achterstand zijn gezet. Ik vraag me af hoe dat kan en wat eraan te doen valt.


Wat moet er gebeuren om hun gezondheidsstatus te verbeteren en te zorgen dat ze zich goed voelen en kunnen integreren in de maatschappij. Ik heb ook een master Global Health gedaan, dat heeft daar veel raakvlakken mee.

Na mijn vorige master was ik erachter gekomen dat ik graag met doelgroepen zoals deze wil werken en er meer over wil leren. Ik werd aangenomen vanwege die affiniteit met de doelgroep en omdat het goed klikte met de andere projectmedewerkers.


Ook het feit dat ik als tweede master Global Health deed werd als een pre gezien.


“Ik houd me graag bezig met optimaliseringen; probeer dingen beter te maken.


Toen ik hier instapte was ik heel benieuwd naar de gedachten achter de manier waarop alles is ingericht. Vervolgens kijk ik of er zaken zijn die we kunnen aanpakken om het voor de volgende lichting nog soepeler te laten verlopen.


Ik vond het een uitdaging om alles na te lopen en me af te vragen: hebben we hier al aan gedacht? Ik vind het belangrijk om alle belangen en ieders perspectief mee te nemen in dit project

Als iemand ideeën heeft of een mening kwijt wil, sta ik daar altijd voor open.”



Meer praktijkervaringen, nog meer focus op taal


Een van de veranderingen voor de tweede lichting die in maart 2021 begint aan het schakeltraject, is dat er nog meer tijd en aandacht is ingeruimd voor het opdoen van praktijkervaring.


Romy: “Het schakeltraject (voorafgaand aan de instroom in de reguliere opleiding, red.) is met een maand verlengd en duurt nu een half jaar.


Gedurende dit half jaar lopen ze twee keer zoveel uren stage als de vorige lichting, waardoor ze nog meer feeling voor de zorg en hun functie kunnen ontwikkelen.


Ook gaan we nog meer focussen op taal. Bij de eerste lichting was de inzet daarop nogal versnipperd.


De een had een taalcoach bij Vluchtelingenwerk, de ander bij de gemeente en een derde nog weer ergens anders; dat willen we veel meer structureren om te zorgen dat iedereen daarin adequaat wordt ondersteund.


Bij de eerste lichting is gebleken dat taal- en communicatieproblemen in de praktijk de grootste struikelblokken vormen.


We willen er alles aan doen om te voorkomen dat kandidaten daarop uitvallen. Dat zou echt zonde zijn, want hun affiniteit met de zorg is groot en hun motivatie hoog.”



Wat is je het meest meegevallen?


“Vooral hoe de kandidaten in de praktijk worden opgevangen en begeleid, en hoe de cliënten reageren.


Door wat ik in mijn studie heb geleerd was ik vooraf een beetje bang voor de reacties van cliënten en de praktijk, omdat het werken met deze doelgroep toch anders is dan anders.


Maar iedereen is juist heel begaan met deze groep. Als het nodig is krijgen ze extra begeleiding.


Collega’s willen weten hoe het met ze gaat en iedereen wil ze graag helpen.


Ik denk dat dat een van de succesfactoren was bij de eerste lichting.


Als ik nu vertel dat er tweede lichting aankomt hoor ik nooit iets van: moet dat nou?, iedereen geeft aan het leuk te vinden.”

De leerlingen worden met open armen ontvangen door de cliënten van Zuyderland Care

Is het traject overdraagbaar naar andere organisaties?


Romy: “Ja, dat is 100% het geval.


We hebben met het project eigenlijk alle barrières en valkuilen in kaart gebracht en manieren ontwikkeld om die te omzeilen of te verhelpen.



We zijn letterlijk de pilot geweest waarin veel is geleerd en waardoor bij andere organisaties veel kwesties kunnen worden voorkomen.


Dat maakt het niet per se een makkelijk traject, want het blijft natuurlijk een doelgroep die intensieve begeleiding nodig heeft en er zullen altijd nieuwe problematieken naar boven komen.


We merken dat bij ons ook nog, terwijl het traject van de eerste lichting al een jaar loopt.”


“Er zijn al verschillende aanvragen van zorgorganisaties die er meer over willen weten.


Op 18 november a.s. geven we een presentatie voor andere organisaties en ook diverse gemeenten zijn geïnteresseerd.


We hebben ook heel veel reacties van statushouders op de vacature voor de tweede lichting; er is kennelijk van beide kanten behoefte aan.”



Corona maakt het moeilijker


De invloed van corona en de maatregelen daaromheen hebben zeker hun impact gehad op de kandidaten.


“In deze tijd werd de begeleiding eigenlijk nog belangrijker, terwijl de werkdruk op verschillende locaties juist toenam, dat is een uitdaging geweest waaruit we lering hebben getrokken.


We merkten ook dat sommige kandidaten het moeilijk vinden dat ze zich moeten aanpassen aan weer nieuwe regels en omstandigheden, terwijl ze net een bepaalde manier aangeleerd hebben gekregen.


Als alles dan ineens weer anders moet is het voor iedereen een hele omschakeling, maar voor onze doelgroep helemaal. Ook dat er meer lessen online worden gegeven helpt niet mee, ze groeien dan minder.


Fysieke aanwezigheid is toch wel essentieel in hun leerproces.


Dat zijn dingen die we nu proberen op te lossen, want het is onze prioriteit dat deze groep het traject succesvol gaat afronden."


Terug naar 'Verhalen'
Share by: