Hoe het begon
“Zonde als hun talent en motivatie verloren zouden gaan voor de zorg”
Europa bereidde zich voor op de integratie van de vluchtelingengolf van 2015. In 2016 waren Europese fondsen beschikbaar gesteld voor het ontwikkelen van integratietrajecten.
“Toen de sluitingstermijn voor het aanvragen daarvan naderde, bleek dat er geen enkele aanvraag was ingediend,” herinnert toenmalig directeur Chris Baltussen van VluchtelingenWerk Zuid-Nederland zich.
In die functie was hij een van degenen die werden benaderd door de provincie Belgisch Limburg om in Hasselt te komen brainstormen hoe deze gelden alsnog daadwerkelijk konden worden ingezet.
Breder kijken
“in die sessie kwamen natuurlijk allerlei ideeën naar voren, maar die gingen vooral over de industrie en logistiek.
Als Vluchtelingenwerk willen wij graag breder kijken.
Ik coachte in die tijd twee statushouders met een medische achtergrond, een arts en een tandarts, en in dat traject kwam ik erachter hoe moeilijk het voor hen was om hier in Nederland zelfs maar minimale medische handelingen te mogen uitvoeren. Al ging het maar om een spuitje zetten of een verbandje aanleggen.
Er was eigenlijk nauwelijks perspectief om in Nederland weer aan de slag te kunnen in het beroep dat ze in hun land van herkomst hadden geleerd.
Voor die arts en de tandarts hebben we kunnen regelen dat ze zich via stages en assistentschappen konden ontwikkelen en uiteindelijk de juiste diploma’s halen.
Het feit dat ze tijdens die beginperiode toch al daadwerkelijk iets konden betekenen met hun kennis en vaardigheden, stimuleerde hen enorm.
Maar er waren ook genoeg verpleegkundig opgeleide statushouders die de kans niet kregen en terechtkwamen in een tijdelijk baantje in de logistiek of als postbode. Daar is op zich niets mis mee, maar het is zo’n zonde dat hun talent en motivatie dan verloren gaan voor de zorg.
Vooral omdat zich in die sector ook toen al grote tekorten aftekenden.
De combinatie van die twee inzichten was mijn drijfveer om naar aanleiding van die eerste sessie in Hasselt te proberen een traject op te zetten voor statushouders om toe te kunnen treden tot de zorg.”
Enthousiasme overbrengen
Daarmee begon een korte maar intensieve periode waarin allereerst partners moesten worden gevonden om samen de schouders eronder te zetten en een projectplan te schrijven om de EMR-subsidies aan te vragen.
Chris: “Familiehulp diende zich aan als sterke partner die ook een Europees project kan trekken en vanaf dat moment heb ik samen met Dirk van Laethem alles voorbereid.
We hebben ons enthousiasme kennelijk goed kunnen overbrengen, want al vlug vonden we in België, Nederland en Duitsland partners om het project te trekken.
Uiteindelijk zegden ook de Belgische en Nederlandse provincies Limburg en de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen ondersteuning toe, op basis van cofinanciering door de deelnemende partners.
Keuzes maken
“Het is begrijpelijk dat gemeentes vaak geneigd zijn mensen te plaatsen in bijvoorbeeld de logistiek als daar vraag naar arbeidskrachten is.
Maar het is jammer dat er dan niet meer tijd genomen wordt om goed naar competenties te kijken en waar mensen het best tot hun recht zouden kunnen komen.
Als ik bij een gemeente kom, vraag ik altijd om statushouders de ruimte te geven om via stages te werken aan de her- of opwaardering van een diploma.
Als het niet werkt, kun je nog altijd die andere keuze maken, maar geef ze in ieder geval de kans om dat uit te proberen.”
Chris Baltussen:"Als je de gretigheid ziet waarmee de mensen willen leren, super."
Sterke argumenten
“Een sterk argument om alle betrokkenen over de streep te krijgen was de focus op de zorg en dat dit bijdraagt aan de knelpunten die daar waren.
Maar ook het feit dat de waardevolle competenties van statushouders niet of niet optimaal werden ingezet.
Van meet af aan hebben we ingezet op toeleiding naar een volwaardige baan in de zorg, waardoor mensen niet alleen in een hartstikke mooie sector werken, maar ook meer baanzekerheid hebben. Dat vind ik enorm belangrijk.
En omdat het gecombineerd is met een opleiding ontwikkelen de mensen nieuwe competenties en krijgen een diploma, waardoor ze ook gemakkelijker doorgroeien naar een andere baan.
Structureel regelen
Europa is echt een gebied waar je diploma’s moet hebben om in de zorg te werken.
Het is niet eenvoudig om in Nederland een BIG-registratie te krijgen. Het is belangrijk om mensen de mogelijkheid te geven en ondersteuning te bieden om in de zorg aan de slag te gaan, al is het maar als leerling of assistent.
Dat zou structureel geregeld moeten zijn, want het is nog steeds te vaak afhankelijk van het individu dat je tegenkomt of je als statushouder die mogelijkheid krijgt of niet.
Daar zou meer flexibiliteit in moeten komen. De toegang tot werk in de zorg zou niet alleen afhankelijk moeten zijn van diploma’s. Maak gebruik van de kwaliteiten en motivatie van statushouders.
De filmpjes die tijdens het opleidingstraject bij Zuyderland en Gilde zijn gemaakt ontroerden me echt. Als je de gretigheid ziet waarmee de mensen willen leren, super.
Het is mooi dat dit project ze de mogelijkheid geeft die motivatie om te zetten in een volwaardig diploma en een beroep binnen de zorg.
En ja het voortraject en schakeltraject zijn lang en intensief, maar dat is investeren in de toekomst. Het zou een mooi effect zijn als mensen bij de gemeentes en de ROC’s de resultaten van dit project zien en daardoor anders gaan denken over startcompetenties.”
U kunt contact met ons opnemen via deze link.