"Een grotere zorg is de taal: de meeste bewoners praten Limburgs dialect. ‘Dat moet ik nog leren', lacht Misté, wiens Nederlands al behoorlijk goed is.
Soms drukt hij zich in het Engels uit. ‘That's my lady’, roept hij, terwijl hij zijn arm om de oudste bewoonster slaat, die aan tafel in het woongedeelte heeft plaatsgenomen. Uit de muziekinstallatie schallen smartlappen. De vrouw, die er voor haar 97ste nog opvallend goed uitziet (‘Mijn geheim is Nivea’), vindt de nieuwste medewerker ‘een heel aardige jongen’. ‘Ik kan er goed mee praten’, zegt ze."